(English-language review here)

Dit is een van de vier abele spelen, de oudste niet-religieuze theaterstukken in het Nederlands. Ze dateren van omtrent 1350. (Wikipedia)

Gloriant is een eenvoudig verhaal over Hoofse Liefde. De held is de arrogante vrouwonvriendelijke Hertog Gloriant, die nochtans als verwezenlijking geldt van Hoofsheid; de heldin is een niet minder edelijke hertogsdochter Florentijn. Zij valt voor zijn reputatie en stuurt hem haar portret; hij valt voor haar schoonheid en haar reputatie, en vertrekt om haar te claimen.

Het voornaamste obstakel is dat de geliefden verschillende religies aanhangen: de hertog is (uiteraard) christen; Florentijn is moslim. Welja, ze aanbidt ook verschillende heidense goden -- de schrijver wist duidelijk niet veel over Islam, ofwel gaf hij geen zier om correctheid (of allebei). Uiteraard eindigt alles met een beeld van perfecte Hoofse Liefde: Gloriant leert dat tenminste sommige vrouwen wel de moeite waard zijn, en Florentijn wordt christen.

Elk van de abele spelen heeft een kluchtige tegenhanger (kort, zo’n 200 regels), in dit geval de Buskenblaser: een oude, lelijke man wordt bedrogen door een zwendelaar en gelooft dat hij weer jong en aantrekkelijk geworden is; zijn vrouw scheldt hem creatief uit voor domoor. Goeie ouwe volkse karikaturen.

Erg kort om te lezen, en interessant om weer eens geconfronteerd te worden met een tekst die werkzaam was in een cultuur met andere maatstaven. ( )