In 1973 bracht de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties een kort bezoek aan Dacca, de hoofdstad van Bangladesh. In de marge van deze gebeurtenis vindt nog iets anders plaats: Tommie Vaulant, diplomaat en jeugdvriend van de ik-figuur Bo, verdrinkt in de zee van Cox's Bazaar. Bo, ook diplomaat, krijgt van de weduwe van Tommie een pakket papieren toegestuurd. Niet alleen zit daar een notitieblok tussen waarin de grootvader van Tommie herinneringen ophaalt aan zijn ontmoetingen met Multatuli en Mata Hari, ook zijn er persoonlijke aantekeningen van Tommie zelf bij, die een verrassend licht werpen op Bo's en Tommies gedeelde verleden en zelfs op Tommies dood.

'De ruimte die Bo in zijn verhaal inlast voor de tekst van de grootvader en van Tommie, en de spannende manier waarop hij de gegevens doseert en op een juist moment vrijgeeft, vergroot de authenticiteit van zijn relaas.' T. van Deel in Txouw

'Deze ogenschijnlijk zo losse draden zijn in de roman op knappe en vooral natuurlijke wijze met elkaar vervlochten.' Robert Anker in HET PAROOL