Dit is een degelijke biografie, volgens de regels van de kunst. De auteur plaatst Plantijn goed in zijn tijd, tot en met lange uitweidingen over de evolutie van de drukkunst en de niet zo subtiele verschillen tussen bijbeluitgaven. Langereis weet ook de mens Plantijn goed te typeren, als een ambitieuze doordrijver met een gedegen inzicht in het humanisme van zijn tijd, een hielenlikker ten aanzien van vorsten om zijn drukkerij boven water te houden en een onverbiddelijke pater familias die zijn hele familie volledig in het keurslijf van zijn ambitie dwong. Ik blijf alleen op mijn honger over de vermeende sympathie van Plantijn voor het calvinisme; de auteur doet dat af met een voetnoot op het eind die alle mythes van tafel veegt, zonder veel uitleg. ( )