This is one of the greatest books I have ever read. ( )

Ο Ελρόυ μ' αρέσει. Ξέρει να δημιουργεί χαρακτήρες και σίγουρα ξέρει να πλέκει καλά την πλοκή του. Και σε αυτό το έργο του τα καταφέρνει εξαιρετικά και στα δύο. Καταφέρνει να μπλέξει το μύθο με την πραγματικότητα σε σημείο που να σε κάνει να ψάχνεις να βρεις ποια απ' όλα τα πρόσωπα είναι δικά του δημιουργήματα και ποια είναι πραγματικά.
Αν και τούβλο, το βιβλίο ρέει, η δράση και η αγωνία κλιμακώνονται, οι χαρακτήρες αλλάζουν, προσαρμόζονται, μαθαίνουν (ή δεν μαθαίνουν) από τα λάθη τους, και όλα οδηγούν σε ένα τέλος το οποίο μας είναι γνωστό εξ' αρχής: τη δολοφονία του Κένεντι. Αν και γνωρίζουμε που θα καταλήξουν όλα όσα παρακολουθούμε, ο Ελρόυ καταφέρνει να μας παρουσιάσει μια πολύ καλοστημένη και σε απίστευτο βαθμό πιστευτή ιστορία των παρασκηνίων. Όσα δηλαδή σκεφτόμαστε όλοι μας όταν αναρωτιόμαστε τι μπορεί να οδήγησε στη δολοφονία ενός από τους πιο δημοφιλείς προέδρους των ΗΠΑ.
Το κεφάλαιο 99 (προτελευταίο) προσφέρει μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική εικόνα για μια γνωστή ιστορική φιγούρα εκείνης της περιόδου. Ίσως να απέχει από την πραγματικότητα, αλλά πάλι, ίσως και όχι, και μόνο γι' αυτό ο Ελρόυ κερδίζει το χειροκρότημα.
Το τελευταίο κεφάλαιο (νο. 100, μόλις μιάμιση σελίδα), και ειδικά η εξαιρετική τελευταία πρόταση, είναι ένα από τα καλύτερα κλεισίματα μυθιστορήματος που έχω διαβάσει ποτέ. Μην προστρέξετε να τη διαβάσετε χωρίς να έχετε διαβάσει ολόκληρη την ιστορία με προσοχή. Δεν θα σας αγγίξει καθόλου. Με το βάρος μιας τόσο συμπυκνωμένης (παρά το μέγεθός της) ιστορίας να πλακώνει τον αναγνώστη όμως, αυτή η τελευταία πρόταση είναι απλώς κορυφαία.
Το μόνο κακό, η επαναλαμβανόμενη έναρξη των περισσότερων περιγραφικών προτάσεων με τον ίδιο τρόπο: «Ο Λίττελ έκανε αυτό...», «Ο Κέμπερ είπε εκείνο...», «Ο Πητ σκέφτηκε το άλλο...». Αν και στην αρχή ξενίζει λίγο, προσωπικά το συνήθισα γρήγορα, και τελικά σταμάτησα να δίνω σημασία. Απλώς απολάμβανα την ιστορία.
Όσοι γνωρίζουν λίγο παραπάνω το σκηνικό και τα πρόσωπα εκείνης της περιόδου (Κένεντι, Κάστρο, Χούβερ, Χιουζ, Χόφα, Κόλπος Χοίρων) θα καταφέρουν να βυθιστούν στην πλοκή γρηγορότερα από τους υπόλοιπους αναγνώστες. ( )

Takes a while to get started - maybe too long - and mean and nasty - maybe a little too mean and nasty - but after a while it becomes compulsively readable as you start to wonder how much the main cast can get away with. ( )

"American Tabloid" is vintage James Ellroy. It gives the reader a view of American life in the 1950's and early 1960's through a lens dirty with corruption, crime, violence of all sordid types, betrayal, booze and drugs. Most of this cynical depiction centers on three of the singularly corrupt men of the era, Howard Hughes, J. Edgar Hoover, and Jimmy Hoffa. The events covered include the overthrow of Batista, the Bay of Pigs invasion and the assassination of Jack Kennedy. Fratricide is emblematic throughout, and one wonders if Bobby's obsession with the mob which leads, in the book, to the assassination of his brother is suggested as being fratricidal also.

Good: the detail, holy fuck, and such seamy, dirty history being brought alive.
Good: the tabloid-like style, or a very flat style, that it was written in

Bad: the tabloid-like style, or a very flat style, that it was written in (yup)
Bad: it was a bit hard to follow all the strands; I lost a few details, like why was Kemper Boyd shot at the end? ( )