Dit boek is een direct vervolg op [b:Dochter van de rivier|5653729|Dochter van de rivier|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647280s/5653729.jpg|29296]. Zie m'n recensie hier.

Het avontuur begint pas. De queeste naar de bron van de Rivier, de Kenterling, degene die via Hezhi z'n macht wilt verspreiden en de vele volkeren wilt domineren daar waar hij niet stroomt, verloopt niet zonder slag of stoot. Integendeel.

Hezhi, Perkar, en co. komen tijdens hun vlucht bij de Mang terecht, een van de verschillende indianenstammen. Ook blijkt dat die stammen elkaar niet altijd kunnen luchten. Maar goed, Broeder Paard belooft ons gezelschap z'n bescherming te bieden, zeker tijdens een specifiek festival dat erop bedoeld is de banden met andere stammen te hersmeden.

Ook hier zijn er verschillende verhaallijnen alvorens ze samenkomen. Ghe aka Yen blijkt niet de zoon van een bouwmeester te zijn, integendeel zelfs. Na het dodelijke gevecht met Perkar heeft de Rivier hem een handje geholpen (lees: terug tot leven gewekt). Uiteraard betekent dit dat enkel het lichaam terug werkt, ditmaal in het bezit van een andere, kwaadaardige geest, een levenseter. Hij wil koste wat kost Hezhi vinden, misleidt er zelfs Ghan en de huidige koning van Nhol (Hezhi's vader) voor. Maar alvorens deze zoektocht te ondernemen, gaat hij op zoek naar aanwijzingen in de Watertempel, waar hij opnieuw voor z'n leven moet vrezen.

Op zijn tocht wordt hij ook vergezeld van Qwe Shen en haar echtgenoot, Beender Aal. Wat hun rollen zijn, wie ze werkelijk zijn, enz... wordt pas zeer laat onthuld. Hetzelfde geldt voor de kraai-god Karak en andere goden die in de problematiek betrokken zijn. Greg Keyes slaagt erin je keer op keer op het verkeerde spoor te zetten. Er wordt volop gelogen en bedrogen. Als je denkt sympathie te voelen voor het ene personage, blijkt na enige tijd dat dit ongegrond was. Als je denkt dat X de boosdoener is, degene die Hezhi en co. naar het leven staat, dan blijkt het toch Y te zijn.

Goden komen dus ook weer in het verhaal voor, ook de Jaagster, die eerder Perkar had proberen te doden. Perkar had toen wel, met behulp van Harka (het zwaard waarin de god opgesloten zat, maar ook Perkar's genezer was), haar leeuw gedood. Die goden spelen een belangrijke rol in het verdere verloop van de queeste om de Kenterling voor eens en altijd uit te schakelen.

Perkar begon me na verloop van tijd wel danig op de zenuwen te werken. Hij mag dan wel een twintiger zijn, Hezhi slechts 13 jaar, maar Hezhi blijkt toch iets volwassener te reageren op bepaalde situaties. Perkar heeft steeds maar zelfmedelijden om de doden die hij op zijn geweten heeft, door z'n eigen domme aanpak. Het wordt hem wel vaak onder de neus gewreven, o.a. door Ngangata, de halfling (half-Alwat), waarmee Perkar na verloop van tijd zeer goeie vrienden is geworden.

Hezhi leert ook wat het is om totale macht te hebben en hoe dit op een negatieve manier bezit van je kan nemen, je eigen redeneervermogen beïnvloeden. Daarom dat ze ook rotsvast ervoor gaat: de Kenterling, de Rivier, die moet aan banden gelegd worden, om niet te zeggen, gedood worden. Tenminste, de god die erin huist.

Zoals gezegd, niet alles verloopt zonder slag of stoot, en ook nu sneuvelen er enkele personages waarvoor toch makkelijk sympathie kon worden opgewekt.

Ik ga niet te veel meer in detail treden. Feit is, dat het, alles samen, een zeer prachtig verhaal is. Een verhaal dat zich niet alleen in een andere cultuur en omgeving afspeelt, maar ook een waaruit men inspiratie kan putten voor z'n eigen leven. Even de oogkleppen afzetten.

Het is een verhaal van vriendschap, van liefde (voor het leven, voor de ander, voor de natuur), van je plaats vinden in de wereld.

Keyes' ervaring met de indianen, hun gebruiken, hun cultuur, komt vaak genoeg ter sprake, al was het maar bij het vermelden van bepaalde termen voor goden, voor goddelijke wezens, en andere dingen.

Een dikke aanrader (letterlijk), die niet té snel mag gelezen worden, hoe spannend het op een bepaald ogenblik ook mag zijn. ( )

Sequel to the Waterborn, and not quite as good, but still excellent. I liked that the heroine did not automatically fall into the hero's arms at the end. I also liked the culture clash and the character's struggles to adapt. ( )

good but didn't completely live up to the promise of the first book ( )

Interesting, fascinating and different. What more can you ask for from a fantasy novel? This novel blends a mythic/epic feeling with low fantasy elements and does it very well. Sometimes it is hard to tell whether the characters in the story are going to be swept along by events, or whether they will actually end up controlling events, but even so, this was always a great book to read. ( )

I don't like this quite as much as the first one, the Waterborn. In particular, the end was a bit strange. Feels like the bush was a bit rushed and confused. I really like the setting and in particular the concepts of magic though. ( )