Click on a thumbnail to go to Google Books.
Loading... Das Museum der Unschuld: Roman (edition 2010)by Orhan Pamuk, Gerhard Meier (Übersetzer)
Work InformationThe Museum of Innocence by Orhan Pamuk
Loading...
Sign up for LibraryThing to find out whether you'll like this book. No current Talk conversations about this book. Ӕ Libro tedioso y sumamente aburrido, lo hubiera entendido mejor si se llamara "Estambul historia y sociedad siglo XX" pero la única parte que realmente habla en concreto sobre el museo y es entrañable es donde el protagonista deja precisamente espacio al escritor al final. Quizá este último capítulo debió ser realmente el libro. Lo que al principio parecía una historia de amor desgarradora, pronto se convirtió en una historia que hablaba de la obsesión, donde Fussun nada tiene que ver con el personaje endiosado del museo y más parece que nos habla de una chica berrinchuda. Siempre he pensado que para un autor debe ser terrible que abandonen su libro, pero ahora pienso que es peor que uno salte y salte páginas esperando encontrar algo y seguir pasando de largo, como me pasó con este libro. Si tuviera que resumirlo en una sola palabra, esa sería "insufrible." Nóbelsskáldið Orhan Pamuk skrifaði bókina Museum of Innocence sem kom út árið 2009. Þetta er heillandi ástarsaga eða kannski réttar sagt þráhyggjusaga af því þegar Kemal, ungur maður í efri millistétt í Istanbul í Tyrklandi, verður ástfanginn af ungri konu, Füsun, þrátt fyrir að vera trúlofaður annarri. Hann stofnar til framhjáhalds og ást hans verður brátt að þráhyggju. Síðar giftist Füsun öðrum manni en það kemur ekki í veg fyrir að Kemal heimsæki hana og fjölskyldu hennar árum saman til þess að vera nálægt henni. Til að bæta gráu ofan á svart tekur hann til við að stela hlutum af heimili hennar og sem tengjast stúlkunni til að fullnægja þráhyggju sinni. Með þessu móti fullnægir hann þörf sinni fyrir nærveru við markmið þráhyggju sinnar. Þessi söfnunarástríða Kemals er kjarni sögunnar og hann stofnar síðan safn sem inniheldur gripi Füsuns og „fær“ Pamuk til að skrifa um ástarævintýri þeirra Füsuns og uppbyggingu safnsins. Í þessari blaðagrein, sem Pamuk skrifar, lýsir hann áhuga sínum og hrifningu af litlum persónulegum söfnum, líkt og hann reyndar segir afskaplega vel frá í bókinni. Hann segir frá tildrögum bókarinnar sem eru raunar þannig að hann var sjálfur byrjaður að safna hlutum sem tengdust mannlífi í Istanbul á áttunda og níunda áratuginum. Eftir að hafa safnað hlutum um árabil með óljósa hugmynd um að gera úr þeim safn um leið og hann skoðaði fjölda safna út um allan heim á ferðalögum sínum kviknaði sú hugmynd hjá honum að skrifa ástarsögu um mann sem safnaði hlutum sem tengdust þráhyggju sinni um að vera nær ást sinni. Eftir því sem sagan þróaðist segist Pamuk hafa farið að safna gripum sem tengdust betur sögunni auk þess sem hann þurfti að endurskrifa söguna margoft til að koma að nýjum sýningargripum. Þannig má segja að sagan kvikni vegna söfnunarástríðu Pamuks sjálfs og áhuga á að byggja upp lítið safns í mynd þeirra safna sem hann hreifst mest af á ferðalögum sínum. Úr verður að Pamuk festir kaup á íbúð sem verður hluti sögunnar og lætur gera íbúðina að safni – Museum of Innocence. Hluti 4213 sígarettustubba sem Kemal safnaði í laumi eftir að Füsun, ástin í lífi hans, hafði reykt þá. Við stubbana eru skráðar dagsetningarnar þegar Kemal náði stubbunum og vangaveltur sögupersónunnar yfir mögulegu skaplyndi Füsuns er hún reykti viðkomandi rettu. (Xinhua/Ma Yan) Við lestur sögunnar um Museum of Innocence þá hrífst maður af lýsingum Pamuks af lífi millistéttarinnar í Istanbul þar sem vestræn menning er að festa rætur og rekst á við íhaldssama og rótgróna tyrkneska menningu. Við kynnumst innreið tyrknesks kvikmyndiðnaðar sem um tíma er þriðji stærsti í heimi á eftir Hollywood og Indlandi. Sömuleiðis stöðugum átökum hryðjuverkamanna, yfirvalda og stjórnarbyltinga þar sem nýjar og nýjar herstjórnir taka völdin. Allt þetta virðist þó lítil áhrif hafa á auðuga millistéttina sem nýtur lífsins á meðan. Höfundurinn og stofnandi safnsins, Orhan Pamuk. Þrátt fyrir að viðfangsefni Museum of Innocence sé á mörkum ímyndunar og raunveruleika þá, en reyndar einmitt þess vegna, fékk það Evrópsku safnaverðlaunin 2014. Í umsögn dómnefndar segir: The Museum of Innocence can be seen simply as a historical museum of Istanbul life in the second half of 20th century. It is also, however, a museum created by writer Orhan Pamuk as an integral, object-based version of the fictional love story of his novel of the same name. The Museum of Innocence is meant as a small and personal, local and sustainable model for new museum development. The Museum of Innocence inspires and establishes innovative, new paradigms for the museum sector. This museum fulfils to the highest degree the notion of “public quality”, from the point of view both of heritage and of the public. (http://www.europeanmuseumforum.info/component/content/article/107-european-museum-of-the-year-award-2014-.html) Ákaflega merkilegt afrek og sjálfur segir Pamuk að hann hafi mest gaman af því hve safnið verði lifandi í augum safngestanna. Persónur bókarinnar verði nánast sem lifandi verur í augum gestanna og skil veruleika og skáldskapar hverfi og bæði renni saman í eitt. Að lokum þá bendi ég á að fyrir þá sem einnig sammála eru hrifningu Pamuks af aðdráttarafli lítilla persónulegra safna þá má sjá hér kort yfir „lítil“ söfn í París. Vonandi nýtist það einhverjum vel í næstu Parísarferð. This is a strange book. I really enjoyed the writing. To be honest, I love the writing. On the other hand I cringed every time the protagonist addressed the readers to talk about his little pet museum. I recognize similar feelings from lovelorn moments in my life, and even the best moments of reciprocal love--the way simple objects take on their own power. That's real. I know the point is to not be embarrassed and cringe as we share those intimate, even embarrassing moments from our lives. But besides the distraction it caused me every time the protagonist became self-aware to talk about his collection with supposed museum attendees, it was the air of importance and expectation that droves of people, school buses full of kids even, would be going to visit.
"The Museum of Innocence" deeply and compellingly explores the interplay between erotic obsession and sentimentality -- and never once slips into the sentimental. There is a master at work in this book. "The Museum of Innocence" is a deeply human and humane story. Masterfully translated, spellbindingly told, it is resounding confirmation that Orhan Pamuk is one of the great novelists of his generation. With this book, he literally puts love into our hands. Belongs to Publisher SeriesL'eclèctica (172) Fischer Taschenbuch (17768) Gallimard, Folio (5481) Keltainen kirjasto (405) AwardsDistinctionsNotable Lists
It is 1975, a perfect spring in Istanbul. Kemal, scion of one of the city's wealthiest families, is about to become engaged to Sibel, daughter of another prominent family, when he encounters Fusun, a beautiful shopgirl and a distant relation. Thus begins an obsessive but tragic love affair that will transform itself into a compulsive collection of objects--a museum of one man's broken heart--that chronicle Kemal's lovelorn progress and his afflicted heart's reactions. No library descriptions found. |
Current DiscussionsNonePopular covers
Google Books — Loading... GenresMelvil Decimal System (DDC)894.3533Literature Literature of other languages Altaic, Finno-Ugric, Uralic and Dravidian languages Turkic languages Turkish Turkish fiction 1850–2000LC ClassificationRatingAverage:
Is this you?Become a LibraryThing Author. |