Standaardwerk over de geschiedenis van Deventer in twee delen. Geschreven door Henk Slechte, historicus en oud-directeur van de Deventer musea. Deventer is een van de oudste steden van Nederland. De geschiedenis van de stad begint omstreeks 765 als de Engelse monnik Lebuïnus een houten kerkje bouwt op een plek waar de IJssel doorwaadbaar is. De gunstige ligging op de kruising van handelsroutes over land en water trok naast boeren, jagers en vissers steeds meer kooplieden aan. Tussen 1000 en 1500 groeide Deventer uit tot een bloeiende handelsplaats die deel uitmaakte van het samenwerkingsverband van handelssteden dat Hanze werd genoemd. De welvaart en bedrijvigheid hadden echter ook een positieve invloed op andere terreinen dan de handel. Deventer was al in de 9de en 10de eeuw de tijdelijke zetel van de bisschop die door de Vikingen uit Utrecht was verjaagd en werd in de 14de eeuw de stad van Geert Grote (1340-1384), waar de Moderne Devotie ontstond die via kooplieden over de wereld van de Hanze werd verbreid. De stad had bovendien een befaamde Latijnse School, die van groot belang was voor de verspreiding van het humanisme over Nederland.
In 1559 werd de stad voor enkele decennia zetel van een rooms-katholiek bisdom. Tot in de 16de eeuw was Deventer de economische hoofdstad van het oosten. Toen de wereldeconomie veranderde, verloor zij haar economische macht en aanzien aan Amsterdam en andere steden in het westen. Twee eeuwen lang was Deventer een provinciestad vol vergane glorie, maar in de 18de eeuw speelde zij al weer de intellectuele hoofdrol in de Oost-Nederlandse patriottenbeweging. In de 19de eeuw ontwikkelde Deventer zich al vroeg tot liberaal bolwerk. Ondernemende Deventenaren loodsten de stad de industrialisatie binnen, waarna ook het socialisme er een vroege voedingsbodem vond. In het eerste deel van dit standaardwerk komen de 'Oorsprong en middeleeuwen'aan bod en in deel twee de 'nieuwe en nieuwste tijd'.