Het is een volbloed historische roman geworden, met historische feiten die de hoofdlijn bepalen en daarnaast talloze plots en nevenplots. Me dunkt dat er in geen jaren zo'n overvloedige, klassiek historische roman, in de trant van 'De schaapherder' van Oltmans zou ik bijna zeggen, in Nederland is verschenen.
Bulnes ontpopt zich hier verhaaltechnisch als een ware meester. Hij weet de lezer temidden van een wirwar aan gebeurtenissen en personages knap in de ban te houden met historische terugblikjes, intermezzi, cliffhangers en achtergehouden informatie. Hij laat je getuige zijn van cruciale scenes waarin je de personages maar half kunt onderscheiden, stuurt je verkeerde paden op, kortom, hij weet precies hoe je 'suspense' in een verhaal moet brengen.
Zeker, 'Het bloed in onze aderen' is behalve een historische roman ook een romantische thriller: het is eerder het spannende verhaal dan de stijl die de aandacht trekt, het heeft geen hoog-literair, filosofisch of psychologisch gehalte. Maar ik geef het je te doen om zo'n onbekend stukje geschiedenis (voor de Nederlandse lezer althans) zo groots en levendig neer te zetten.

De flaptekst heeft het over een monumentaal boek en daar kan ik het wel mee eens zijn.

Die rechte lijn in de Spaanse geschiedenis heeft Bulnes proberen te vangen in een epos vol historische informatie, politieke intriges, opportunisme, couleur locale, eerzucht, moord en heldendom (dat laatste met name van een jonge prostituee). Belangrijker: het is een erg goed boek geworden.
De verhaallijnen worden door Bulnes met grote vaardigheid in de hand gehouden, waarbij hij om de zoveel pagina’s zijn lezers bij de les houdt door een fysieke confrontatie. Wat dat betreft heeft hij goed gekeken naar schrijvers als Carlos Ruiz Zafón, zij het dat Bulnes niet geplaagd wordt door de neiging tot platheid en pathos die het werk van de Spaanse superseller vaak zo onverteerbaar maakt.
Een gevolg van die klinische aanpak is dat de diepe gronden van de personages amper aan de oppervlakte komen, voor grote psychologische inzichten of stilistische hoogstandjes hoeft niemand Het bloed in onze aderen te lezen. Maar meer is er niet aan te merken op deze ijzersterke historische roman, die het verdient om snel vertaald te worden. In elk geval in het Spaans.

De manier waarop Bulnes deze enorme maatschappelijke verscheurdheid - in grote lijnen dezelfde die zo'n vijftien jaar later tot de Burgeroorlog zou leiden - presenteert, hinkt op twee gedachten. Aan de ene kant geeft hij een uitvoerig tijdsportret dat getuigt van een negentiende-eeuwse ambitie om de historische werkelijkheid zo getrouw en indringend mogelijk voor het voetlicht te brengen. Maar daarnaast heeft hij zijn toevlucht genomen tot de trukendoos van de hedendaagse bestseller om de historische feiten te organiseren tot een verhaal.
Op zichzelf is er niets mis met de historische vrijheden die Bulnes heeft genomen. Een schrijver mag de geschiedenis op smaak brengen zoals hij wil. Maar de ingrediënten en technieken die hij daarbij gebruikt, bepalen het resultaat, en daar wringt het hier nogal.