I think this is the first Dutch novel I have read. And what a read.

Our protagonist is Jorgen Hofmeester, a man coming close to 60 years of age, living with daughter Tirza. His wife has recently returned after walking out three years previously. His older daughter is away in college.

Tirza is the name of the book because she is the focus of Hofmeester's attention. He lauds her in public, always calling her "brilliant, brilliant". But at the heart of his love for Tirza is his love for himself.

It is hard to like Hofmeester. He obsesses on wrongs done to him while cookikng up ways to spin his own shortcomings. I had to feel some sympathy for him when his wife first spoke, though. She has her own protective defenses down pat, and skewering him comes first. The only one who seems to be genuine in her love is Tirza, and is she really?

The book is funny in its tragic way, but it made my stomach turn because of Hofmeester's innate tendencies to do the wrong thing. It drew me in regardless, and I was completely unprepared for the ending.
( )

Tirza is a Dutch novel which completely pulls the reader into the weirdly autistic world of its main protagonist, Jörgen Hofmeester. Hofmeester cannot accept that his daughter is growing up, and cannot live with reality as it is. While the plot is very thin, consisting of little more than the complications between Hofmeester and his wife, who shows up after three years of absence, and the birthday of his daughter, in whose Moroccan boyfriend Hofmeester seems to recognize Mohammed Atta, the claustrophobic paranoia of the novel seems a completely natural biosphere for this weird story to unfold. The reader is completely drawn in, and despite its length the book continues to fascinate till the very end. Very well done. ( )

READ IN DUTCH

Op het Ezzuliaforum, waarop ik ook actief ben, kwam het idee om met zijn allen een boek te gaan lezen en hier daarna over te gaan discussiëren. Als eerste werd gekozen voor de roman Tirza van Arnon Grunberg. Handig genoeg kan ik dit boek ook nog op mijn literatuurlijst Nederlands kwijt. Ik heb dan ook meegedaan, dit boek uit de schoolbieb gehaald en gelezen.

Tirza gaat over een man van middelbare leeftijd met een naar de buitenkant toe bijna perfect leven. Wanneer zijn vrouw na drie jaar plotseling weer op de stoep staat, aan de vooravond van het eindexamenfeest van zijn lievelingsdochter, verliest hij langzaam maar zeker de grip op de werkelijkheid en zijn eigen leven.

Tja, echt enthousiast ben ik niet over dit boek. Ik lees hieronder zeer positieve reacties, maar ook op Ezullia veelal negatieve. Zelf vond ik het niet zo'n geslaagd boek. Er zitten een heleboel zaken in die ik erg raar vond en waar ook totaal geen verklaring voor gegeven werd. Ja, Hofmeester is een beetje (of misschien wel erger) autistisch, maar waarom neemt hij zijn vrouw zo makkelijk weer terug in huis en laat hij zich ook nog door haar beledigen? En dan nog een paar onopgeklaarde zaken met betrekking tot de seksuele relaties van Hofmeester met minderjarigen. Normaal gesproken ben ik iemand die er wel van houd als niet alle vragen beantwoord worden en er bepaalde zaken aan de verbeelding van de lezer overgelaten worden. Maar hier vond ik dat er zoveel losse eindjes waren, dat ik het onprettig vond. Het einde van het boek, ik zag het aankomen, vanwege een aantal vreemde zaken die Hofmeester uitvoerde, maar waar ik hier niet verder op in ga, om niets te verklappen voor de mensen die het boek nog niet gelezen hebben. De schrijfstijl dan. Hij wordt goed gebruikt om een beetje de verwarde geest van Hofmeester te laten zien, maar verder vond ik hem eigenlijk nogal simpel. Het leest heel makkelijk, dat is waar, maar bij mij komt de vraag toch weer boven: 'Is dit literatuur?' Ik vind eigenlijk van niet. Misschien heb ik een geromantiseerd beeld van literatuur, waarin elke zin, elk woord mooi overdacht wordt om tot een waar kunstwerk te komen. Maar hier, bij Tirza heb ik het idee dat het allemaal heel snel geschreven is en dat de stijl niet heel belangrijk was. Vergeten zal ik het waarschijnlijk niet zo snel, en dat is maar goed ook met mijn komende mondeling, maar meer dan 2 sterren kan ik dit boek niet geven. ( )

Een dubbel gevoel over deze Grunberg. Hij leest als een trein, een echte pageturner. En de machteloosheid van iemand die alleen nog de liefde van zijn dochter heeft en die ook nog dreigt/meent te verliezen komt zeer sterk binnen.
Maar ik mis iets van de scherpte van de jongere Grunberg. Dat zalige cynisme is nu vervangen door een mij iets te geconstrueerd levensbeeld.
Misschien dat ik de roman ooit nog een keer herlees.
( )

A long-time, albeit critical, fan of Grunbergs work, I was happy to enjoy Tirza, after not having appreciated much his previous novel, Onze oom. Tirza starts on quite a slow pace, without getting tedious, and the more rapid pace later on works very well with the way the plot develops. The main character is worked out very well (IMHO). I'm curious about the movie, as I can't really see this story work just as well on the screen. ( )