Gedurende een jaar schrijft Susanna Tamaro columns in de vorm van brieven voor het tijdschrift Famiglia cristiana. De brieven worden geschreven aan haar fictieve vriendin Mathilda. Onderwerp is van alles: de onbevangenheid van een kind, spanning en ontspanning, rust, de natuur, tevreden zijn met kleine dingen. Aan de ene kant een heel mooi boek met columns om over na te denken en uit te citeren, aan de andere kant snap ik niet zo goed waarom dit in de vorm van een brief moet. Als ik brieven lees, wil ik graag dat ze geschreven zijn aan een echt mens. De vorm van de hoofdstukken is heel strak, steeds een stukje over de natuur, een beschouwing en een afronding. ( )