Het mooiste non-fictie boek dat ik sinds tijden heb gelezen. Dit Schitterend, scherpzinnige essay over Paul Klee, geschreven in mozaiekstijl. Biografische opmerkingen, kunsthistorische analyse, interpretaties van de kunstwerken, alsmede filosofische en cultuurkritische elementen worden vormen een hecht vlechtwerk. Je leert heel veel over Klee. Offermans verklaart de titel van het boek: "De koorddanser, een mannetje met een spitse muizesnoet, is de speelse manipulator van het ingewikkelde lijnenspel, de 'machine' onder hem: met een balanceerstok kan hij de touwladder omhoog en omlaag bewegen en zo het hele mechaniek van kabels en stangen dat daaraan vastzit in beweging brengen voor een ongehoord machineconcert. Hij moet afgaan op zijn gevoel: zich bewegen volgens een programma zou hem fataal zijn. Het geringste spoortje aarzeling of spijt zou zijn hypnose-achtige zekerheid verstoren en hem uit zijn labiele evenwicht brengen. Succes heeft hij slechts als hij zich aan de roes durft over te geven in plaats van te proberen hem te weerstaan. Dat is zijn enige doel: de beheersing van de roes." ( )