Een thriller over een vrouw op zoek naar het geheime leven van haar man, die zelfmoord pleegt tijdens het lopen van de Camino. Ik vond het aardig maar ook wel veel uitwijdingen over de oorlog in Bosnië. En ingewikkelde situaties met diverse mannen die allemaal een andere identiteit aannamen. ( )

Voor mij is De Camino mijn kennismaking met Hebban Thrillerprijs-winnaar Anya Niewierra. Wandelaars op de Camino naar Santiago de Compostela hebben weken, zo niet maanden de tijd om met zichzelf in het reine te komen, een levensverandering te ondergaan, te rouwen of een crisis achter zich te laten. Het is precies een jaar geleden dat Emil, de in 1995 uit Bosnië-Herzegovina naar het Duitse Aken gevluchte man van de in het Zuidlimburgse Vijlen woonachtige chocolatier Lotte Bonnet op de Via Podiensis (gebouwd rond de GR 65), waar hij 26 juli in Puy-en-Velay begonnen is en op 6 augustus tot Conques in het departement Aveyron gekomen is onverwacht zelfmoord pleegt. Het schokt niet alleen de lokale bevolking, herbergiers en ondernemers langs de route die zoiets nog niet eerder hebben meegemaakt, maar ook Lotte en de achtergebleven kinderen.

Lotte wil op dezelfde dagen dezelfde route volgen als haar man na een paar weken eerder met haar kinderen een loslaatritueel te hebben uitgevoerd in Bosnië-Herzegovina. De literaire thriller brengt de lezer dag voor dag dichterbij Conques, terwijl zich vanaf de eerste dag vreemde omstandigheden voordoen, pelgrims en anderen in Lottes directe omgeving komen te overlijden. Zelf ontdekt ze op diverse punten langs de pelgrimsweg in Frankrijk aanknopingspunten voor de ware identiteit van Emil, maar raakt ze ook geobsedeerd, puberaal verliefd zo je wil, op de wandelaar Nicolas.

De twijfel tussen toegeven aan erotische gedachten of trouw aan haar overleden man of 'ja' zeggen op het aanzoek dat weduwnaar Paul haar vlak voor vertrek heeft gedaan? Klopt het beeld van Emil als voorbeeldig vader en echtgenoot? Welk gruwelijk geheim uit het verleden torstte hij mee en waarom besloot hij zelfmoord te plegen? Vakkundig is Niewierra in het oorlogsverleden van voormalig Joegoslavië gedoken, adresseert ze de lastige situatie waarin immigratiediensten figuurlijk chocola moeten maken van de verhalen die vluchtelingen hun opdissen en verbindt ze de ambiguïteit of de verzwegen elementen met de handel en wandel van Lotte zelf. Het resultaat is een prettig leesbaar boek met een chronologische verhaallijn, afgewisseld met briefcorrespondentie en - heel modern - WhatsApp berichten tussen betrokkenen. ( )