Canto me gustou a María Sánchez do primeiro poemario lido, Cuaderno de campo. E incluso ese ensaio sobre mulleres rurais, Tierra de mujeres, e que pouco me gustou este. Creo que da un salto moi longo e cáese no charco do medio. Ao mellor eran as miñas expectativas. Pero esperarei ao seguinte con esperanza, todavía. ( )