Lodewijck Huygens (1631–1699)

Lodewijck werd op 13 maart 1631 in Den Haag geboren als derde zoon van Constantijn Huygens en Suzanna van Baerle. Hij was in intellectueel opzicht de mindere van zijn broer Constantijn jr. en zeker natuurlijk van Christiaan. Toch wist hij een gedegen rechtenopleiding te voltooien. Zijn vader maakte zich wel zorgen over Lodewijcks impulsieve en soms onverantwoordelijke gedrag. De Huygensen, trouwe aanhangers van de Oranjes, stonden tijdens het stadhouderloze tijdperk min of meer buitenspel. Dat veranderde toen in 1672 Willem III de macht greep. Constantijn jr. werd aangesteld als secretaris van de prins en Lodewijck werd drossaard van Gorinchem. Door die aanstelling en zijn huwelijk in 1674 met Jacomina Teding van Berkhout, een dochter uit de stedelijke elite van Delft, verwierf hij zich de toegang tot de hoogste politieke en sociale kringen van de Republiek. Hij had een voorbeeld voor de familie kunnen zijn, ware het niet dat hij zijn positie schandalig zou misbruiken om zich te verrijken. Daarnaast leidde ook zijn opvliegende karakter tot moeilijkheden. In vergaderingen van het stadsbestuur schijnt hij verscheidene malen buiten zichzelf van woede te zijn geraakt, waarbij hij niet naliet medebestuurders de huid vol te schelden en hen op hooghartige wijze op hun plaats te wijzen. Dit leidde natuurlijk tot problemen. Zijn machtsmisbruik en het aannemen van geschenken gaven aanleiding tot een geruchtmakend proces, waarbij hij door het Hof van Holland in 1676 veroordeeld werd tot een boete van ƒ 6000. In 1684 had hij weer een conflict met de burgemeester Jan van der Stael. Die zaak werd door Willem III beslist in het voordeel van Huygens, die aangesteld werd tot gecomitteerde raad in de Admiraliteit van de Maze in Rotterdam.
Lodewijck overleed op 30 juni 1699 in Rotterdam.