(français ci-dessous) --- In deel 1, [b:La Traque|24957705|La Traque (Le Puits des Mémoires #1)|Gabriel Katz|https://d.gr-assets.com/books/1424191929s/24957705.jpg|19238682] (zie m'n recensie hier), maakten we kennis met het trio hoofdfiguren (Karib, Nils en Olen) die op de vlucht waren voor de Kristallen Ridders. Zij (het drietal) hebben om een of andere reden hun geheugens verloren en toen ze ontdekten dat ze opgejaagd werden, begon het hen te dagen dat ze toch best eens moesten uitvissen wie ze eigenlijk waren en waarom die klopjacht georganiseerd werd.

In deel 2, [b:Le Fils de la Lune|25535632|Le Fils de la Lune (Le Puits des Mémoires, #2)|Gabriel Katz|https://d.gr-assets.com/books/1431582684s/25535632.jpg|21881167], wordt er meer ontrafeld, laat Gabriel Katz meer in z'n kaarten kijken. Dit moet wel, anders vordert het verhaal niet. En opnieuw blijkt hij met z'n vlotte schrijfstijl de spanning en subtiele humor de pas erin te houden. Verrassend is het des te meer wanneer je te weten komt dat Nils, Olen en Karib niet (!) de personen zijn zoals beschreven in het eerste boek. Verre van zelf. Ze bekleden elk hoogwaardigheidsposities, al blijft het voor Nils wel tot het einde van het boek duren eer je over hem iets te weten komt.

Karib en Olen worden bij hun terugkomst in Woltan - ze hebben op het nippertje de aanslagen en moordmachine van de Aeldrynn en z'n Kristallen Ridders achter zich kunnen laten door per boot over te varen van Hélion naar Woltan (dat in het boek, volgens de beschrijvingen, kan vergeleken worden met Scandinavië) - herkend en door de massa met open armen ontvangen, ook al beseffen ze zelf (nog) niet waarom iedereen zo enthousiast is. Daarvóór probeerden ze wel, op basis van hun (zogezegd) eigenlijke namen, hun vrouwen op te zoeken, wiens namen ze na enig speurwerk te weten zijn gekomen. Echter zonder succes. Ze zitten zelfs op een totaal verkeerd spoor.

Maar beetje bij beetje aanvaarden ze hun oude rol terug, al moeten ze, om die rol terug waar te maken, schoorvoetend aan hun vertrouwelingen hun "probleem" voorleggen. Nils blijft na overleg tussen Olen en Karib bij Karib, die vanwege z'n positie iets meer baat heeft met een lijfwacht. En die rol vervult hij met verve, ook al blijkt nu hij de meest kritische van het trio. Voorheen was Karib daarvoor gekend.

Ook nu wordt ons trio niet met rust gelaten, moeten ze hun professionele taken toch weer uitoefenen, al vergt het uiteraard een enorme inspanning. Maar in het opvullen van de gaten in het verhaal, wordt een groot puzzelstuk hier al op tafel gelegd:

Katz is niet beroerd om belangrijke figuren (hoofd- of bij-) te laten sneuvelen als dat het verhaal spannender en emotioneler kan maken. M.a.w., nog meer stress voor ons drietal. Maar het zorgt er wel voor dat de sympathie voor hen des te groter wordt.

Er blijven dus nog een hoop vragen onbeantwoord, zeker m.b.t. het verdere verloop, en hoe en door wie de klopjacht oorspronkelijk opgezet werd en met welk doel? Dit doet ook wat denken aan de moderne, politieke maatschappij: Oorlogen starten met een drogreden, elkander politiek aanvallen met een drogreden (of verborgen agenda), enz...

De titel van het boek verwijst ook helemaal niet - of beter gezegd, is niet aan de juiste persoon gelinkt - naar Aeldrynn, de leider achter de klopjacht.

Gezien de serieuze cliffhanger waarmee dit boek eindigde, is het raadzaam deel 3, [b:Les Terres de Cristal|26162584|Les Terres de Cristal (Le Puits des Mémoires, #3)|Gabriel Katz|https://d.gr-assets.com/books/1440503643s/26162584.jpg|24961141], zo snel mogelijk te beginnen lezen. Maar ik denk dat ik eerst iets ander zal aanvatten, kwestie van geen mind overload te hebben van al dat Frans en de spanning in deze trilogie.

Kortweg: Dikke aanrader! (je moet natuurlijk wel eerst deel 1 lezen om te snappen wat er in dit deel hier gebeurt)

-----------------------------
-----------------------------

Je n'écris pas souvent en français, pour ne pas dire presque jamais. Mais bon, il faut le faire, si ce n'est que pour maintenir la connaissance. Je m'excuse d'avance pour les erreurs éventuelles.

Dans La Traque, tome 1 de cette trilogie fantastique, on fait connaissance d'une trio de fugitifs qui ne se souvient plus de leurs noms, leurs passé, ... Bref, tout. En se donnant des nouveaux noms, ils commencent une quête afin de savoir qui ils sont vraiment et pourquoi ils se trouvens dans la situation telle quelle. C'est à ce moment aussi qu'ils découvrent qu'on les traque. Une raison de plus pour trouver leurs vraies identités. Évidemment, notre trio (Nils, Olen et Karib) auront beaucoup d'aventures cependant, et pas toujours les plus joyeuses.

Dans le tome 2, Le Fils de La Lune, ils viennent d'échapper des griffes des cavaliers de cristal et leurs meneur, Aeldrynn, qui s'appelle lui-même Le fils de la lune. De Hélion à Woltan, un royaume comparable, basé sur les descriptions, à la Scandinavie, je dirais.

Nils, Olen et Karib song alors à la recherche de leurs propres vies, femmes, etc... Mais ce n'est pas si simple, surtout que ces femmes ne sont pas les bonnes. Et c'est ainsi qu'ils se rendent compte que leurs soi-disant "vrais noms" ne sont pas leurs vrais noms du tout. C'est par hasard que Olen et Karib sont reconnus dans la bibliothèque nationale. Ils sont des hauts dignitaires. Dehors, il y une masse de gens qui les acclame.

Évidemment, Olen et Karib ont des difficultés en reprenant leurs ancienne vies, mais peu à peu ils réussissent. Karib plus que Olen, en tout cas. Nils reste chez Karib comme guarde de corps.

Tout n'est pas résolu pour notre trio. Au contraire, la traque continue, et Mr. Katz n'a pas de problème de liquider quelques personnages, si ça peut faire avancer l'histoire ou la rendre plus, eh, spectaculaire, captivante, emotionelle même. De cette façon, on pourrait s'attacher plus aux / avoir plus de sympathie pour les trois fugitifs.

On découvert aussi que les noms (Hroald et autres - les noms dont notre trio pensaient que c'étaient les leurs) que l'armée de Aeldrynn (et ses cavaliers en cristal) avait donnés aux fugitifs, étaient des noms des criminels qui se trouvaient en prison. Alors, pourquoi la traque? Pourquoi le roi de Woltan était-il assassiné? Pourquoi avait-on kidnappé Nils, Olen, Karib et un quatrième homme, dont on ne sait rien (parce qu'il n'a pas survécu l'accident au début du premier tome)?

Comme dans le premier tome, Gabriel Katz a appliqué son style souple, vive, assaisonné avec de l'humour subtile. Le moment de suspense à la fin ne pouvait pas être plus grand, je pense. Cela concerne Nils. Il faut, donc, que j'entame la lecture du tome 3, Les Terres de Cristal, aussi vite que possible, espérant que je trouverai là-dedans les réponses nécessaires.

Bref: particulièrement recommandé! J'ai hâte de lire la dernière partie. :) (de l'autre côté, j'ai aussi envie de lire autre chose, ne fût-ce que pour récupérer un peu, car il faut tenir d'un certain nombre d'événements et personnages) ( )