Favoriete jeugdboek van mijn vriend.
Vreemd dat het door een vrouw is geschreven, als je je bedenkt dat er in de 300 pagina's aan levendige beschrijvingen, intrigerende dialogen en complexe persoonlijkheden, slechts vier vrouwelijke personages zijn. En aan hun is verder ook geen karakterisatie gegund die verder reikt dan, "psycholoog; niet verliefd op de hoofdpersoon", "bioloog; verstaat Oost-Europees", "donkere vriendin van", "alien, plukt bloemen". Wellicht zal het een product van de tijd zijn.
Desondanks, is het een aangrijpend verhaal en in de loop ervan ervaar je hoe ook de schrijfster er grip op verliest. Het begint met een mysterieus woud, waar plotseling weinig mysterie meer van over is en de centrale vraag betreft nu de telepathische gaven van de Venusschepsels die in het Woud blijken te leven. Het boek kaart grote thema's aan over de toekomst van de mens, de drang om je los te breken van menselijke conventies, het samenleven met de Ander en de waarde van privacy. In de wetenschap van hoe het verder gaat met de mensen op Venus, of zij zich uit hun Koepel zouden laten en hun aardse manieren los zouden laten, krijgt de schrijfster grip op veel van deze thema's. Echter, deze wetenschap wordt niet verkregen aan het eind van het boek, maar niet zonder zelfbewustzijn; de laatste regel luidt, "Ik kan gedachten lezen, maar ik kan niet in de toekomst kijken".

Nostalgisch boek, dat al in de jaren '60 van de vorige eeuw is geschreven. Daardoor op sommige gebieden acherhaald, iets wat de schrijfster in het voorwoord ook aangeeft.

Tegen alle regels in, gaat planeetonderzoek 11 (Edu) de wouden van Venus in, en ontdekt daar de geheimen van deze planeet. Het gevaar waar de planeetonderzoekers al jaren voor worden gewaarschuwd blijkt anders te zijn dan wat zij denken.

Hoewel dit boek als Science Fiction is weg gezet, toont het meer. Het laat zien dat mensen bang zijn voor dingen die zij niet begrijpen. ‘Wie zich openstelt voor het nieuwe kan wel eens iets heel anders tegenkomen en beleven dan verwacht.’

Toen dit boek geschreven werd, in 1969, was het nog niet bekend dat de planeet Venus onbewoonbaar is voor mensen. In latere herdrukken, toen deze feiten bekend werden, heeft de schrijfster er toch voor gekozen om de planeet Venus te laten om het allemaal nog realistisch te laten (reizen tussen sterren is bijvoorbeeld nog steeds niet mogelijk).

Voor een betere review kijk hier ( )

This has got to be the very best book I read as a child. I just loved it so much and I never forgot the words: "...where are forests hot as fire..." It is just amazing how the story made me escape reality and enter this incredible and beautiful world where the impossible became possible. ( )