Oeps. Mijn verwachtingen waren hooggespannen na het lezen van Kom hier dat ik u kus, maar dit debuut viel wel heel erg tegen. Leuk voor wie van een sentimentele snotterroman houdt maar mij veel te modieus, behaagziek, en bouquetreeks. De opzet is aardig en in net begin herken ik nog wel wat van de typische, gekke Op de Beeck zinnetjes maar daarna ... De stemmen van de personages lijken teveel op elkaar, zijn te kinderlijk, te lief. Het drama van Eva vind ik niet sterk onderbouwd (vindt alles nu zijn oorsprong in dat bmx-fietsje?), netzomin als met dat ongeluk met Victor (pas na tien of meer jaren komt uit dat Jos dronken was?). Er staan teveel tegeltjeswijsheden in dit boek. En dan dat herhaaldelijke, kokette gebruik van het woordje toch: "Dat denk ik toch." Brrr. Gelukkig heeft de auteur zich met haar tweede boek gerevancheerd. ( )

Wat een verrassing, dit boek. Prachtig geschreven vanuit vijf hoofdpersonen. De echte hoofdpersoon is naar mijn idee Eva, een vrouw om van te houden. Ik moest er om lachen en om huilen. Je leest het verhaal steeds met de blik van een ander, waardoor alle personen van diverse kanten belicht worden. Je moet al lezend steeds je beeld bijstellen. Het maakt me nieuwsgierig naar haar andere boek. ( )

Debuutroman die aanvankelijk zeer charmeert maar in zijn geheel niet overtuigt, vooral doordat een gebrek aan stijlverscheidenheid de karaktertekening in de weg staat. Mooie, diepzinnigere passages wisselen af met soapachtige dialogen waarvan die tussen de overspelige Elsie en Casper de kroon spannen.(dia) ( )