Waanzinnig mooi, goed geschreven, tragisch en indringend verhaal over een soldaat die uit een inrichting wordt gehaald door zijn vrouw, in 1923. Hij was 8 jaar vermist en zij vond hem daar terug. Hij herinnert zich niets van het leven voor de inrichting. Ze proberen een keven weer op te pakken, met de fotografiewinkel die ze hadden, met hun 2 kinderen en ze worden weer hevig verliefd op elkaar. Julienne vertelt Amand over hub leven voor de oorlog, en hij komt tot rust en lijkt te genezen. Hij krijgt wel afschuwelijke nachtmerries, waar hij zelf erg van schrikt omdat hij de gewelddadigheden in die oorlog ook als een soort lust of genoegdoening lijkt te hebben beleefd. Ook heeft hij periodes van essentie, waarin hij gewelddadig is en langzamerhand herinnert hij zich een heel ander leven, waar hij in Duitsland woont, voor de oorlog, met een Duitse vrouw trouwt en tegen zijn vroegere landgenoten vecht. Allemaal heel tragisch, heel verwarrend, ook voor de lezer. Uiteindelijk reist hij af naar Duitsland en vindt zijn vrouw en kinderen terug, maar, zijn vrouw heeft hem laten doodverklaren, is met een ander getrouwd en heeft nog 2 kinderen gekregen. Uiteindelijk gaat hij terug naar België, naar Julienne. Het is mij niet duidelijk welke man hij nu echt was. Hij kiest denk ik wel voor voor een leefbaar leven. ( )

De herinnerde soldaat van Anjet Daanje is een schitterend boek, waaraan Thomas de Veen in de NRC van 10 april 2020 de maximale vijf sterren heeft gegeven en waarover Michel Krielaars in zijn boekencolumn van 28 augustus 2020 schreef dat het "tot de wereldliteratuur [behoort] en dat kun je van weinig andere Nederlandse romans zeggen." Het boek gaat over een soldaat die in de Eerste Wereldoorlog zijn geheugen is kwijtgeraakt en er stukje bij beetje achter komt dat hij iemand anders is dan de man waarvoor zijn omgeving hem houdt. Het is in helder en mooi Nederlands geschreven, maar bevat ook allerlei subtiliteiten die pas duidelijk worden als je de afloop van het verhaal kent. Ik heb het boek dus maar twee keer achter elkaar gelezen en vond dat geen straf. Opmerkelijk, dat deze schrijfster, die al negen romans op haar naam heeft staan, tot nu toe door de meeste recensenten over het hoofd is gezien. ( )

Zie de andere bespreking. Helemaal mee eens. Magistrale roman die vooral laat zien wat de verbeelding vermag, en wat inlevingsvermogen kan betekenen. ( )

En dan, wanneer je bewust verder op afstand van de literaire fictie lijkt gekomen, is daar een boek dat je weer onderdompelt in een prachtig en verrassend verhaal. Schrijf maar eens een verhaal over een soldaat uit de eerste wereldoorlog die door alle onmenselijke verschrikkingen zijn geheugen is kwijtgeraakt. Hoe komt zo iemand weer tot een identiteit en hoe gaat hij zich verhouden tot zijn omgeving. Hoe valt te leven met de vrouw die hem vindt en meent haar vermiste echtgenoot weer gevonden te hebben ?
Ik ga het verhaal van deze magistrale roman niet vertellen of samenvatten. Meer dan vijfhonderd bladzijden lang gekluisterd worden aan een imposante symfonie van verrassende verhaallijnen, is een prestatie die je niet vaak meer tegenkomt.

Zeldzame klasse ! ( )