John H. Sailhamer

Hoofdstuk 8 uit The meaning of the Pentateuch 29 augustus 2013

Belofte-theologie:
-OT staat voor belofte, NT voor vervulling
-woord promise is Zusage, Verheissung, Weissagung
-als het gaat over de eenheid van OT en NT zijn er problemen aan het gebruik van het woord promise, want wie het OT ziet als belofte en NT als vervulling, degradeert net OT naar een lager plan

De terminologie van belofte en vervulling verraadt geen neutraal uitgangspunt voor bijbelse theologie. Het bepaalt de waarde van de een tegenover die van de ander, namelijk onvervuld tegenover vervuld. Lastig is dan wel dat in het NT terug verwezen wordt naar het OT als belofte.

Het OT heeft geen woord voor het NT-inschepen idee van belofte. Is belofte geen belangrijk thema in doet OT? PS in het NT kom je een equivalent voor het idee belofte tegen. Is het thema niet belangrijk genoeg om belofte terminologie te hebben?
Hoewel de termen verbond en zegen niet te identificeren zijn met het NT-ische idee van belofte, toch dragen beide woorden veel semantisch gewicht in zich.
Verder moet gevraagd worden of het OT-ische idee van belofte gelijk is aan de NT-ische terminologie.

Het NT-ische thema van belofte en vervulling zie je ook terug in het OT. Zijn er beloften die in het OT al vervuld zijn? Het OT-ische idee van belofte moet niet vanuit het NT ingevuld worden. Het OT heeft een concept van belofte, maar niet zoals het NT dat heeft. Het OT heeft verschillende en termen om aan het concept belofte uitdrukking te geven.
Sterker nog, het kan wel eens zijn dat het NT terminologie uit het OT gebruikt om uitdrukking te geven aan het eigen NT-ische concept van belofte. Wat in de terminologie van het NT-ische zorgt ervoor dat de terminologie van het NT (epangellia) hetzelfde is? Concreet: zagen de profeten hun tijd als de vervulling van een belofte?

Kortom, het woord belofte moet in beide testamenten op zichzelf worden beschouwd.

Theologen die het woord belofte als centraal uitgangspunt in het bijbelse theologie hebben, zijn Geerhardus Vos en Walter Kaiser.

Belofte als Weissagung and Verheissung
Semantisch zijn er overeenkomsten tussen de OT-ische en de NT-ische typen van belofte.het doel van de NT-ische is dat die vervuld wordt in de toekomst, die van het OT dat die geactualiseerd in het heden. De link tussen die beide ligt in de notie van 'actualiseren' van het verbond. Het maken van een verbond is geen belofte voor de toekomst maar actuele werkelijkheid in het leven van de partners. Het verbond is een actualisering van een commitment: Ik zal jullie God zijn en jullie zullen mijn volk zijn.
Het OT-ische concept van belofte als Weissaging (profetie) is een statement die verworteld is in een goddelijke belofte met betrekking tot de toekomst, Verheissung. De vervulling van die belofte is geen toekomstig iets, maar is actueel. Het is ook geen verzekering van een toekomstig relatie.

Verbondszegen
Centraal in de theologische formatie van de Pentateuch is het profetische woord gesproken aan Abraham, Gen 15,1. Het profetische woord is een belofte. God belooft in Gen 12-50. Gen 22,18, in jouw zaad zullen alle volken gezegend zijn. Hoewel het woord belofte niet gebruikt wordt, het is wel een belofte. Daarom wordt Christus gezien als de vervulling van de OT-ische profetie als belofte.
Belofte als iets dat vervuld moet worden (NT) is ook een belangrijk onderdeel van de verbondsbelofte aan Abraham. Als God tegen Abraham zegt: Ik zal je God zijn, is dat een goddelijke verzekering van actuele nabijheid. De OT-ische visie van belofte is dat God zichzelf commiteert aan Abraham als helper, verzorger en beschermer, de drie aspecten van het OT-ische idee van verbond. Daarom ligt in belofte teksten ihet OT de nadruk op verbond. 'Covenant denotes relationship.' De belofte is een 'present experience rather than a future hope'.
In het OT is vervulling niet alleen iets wat gerealiseerd moet worden, maar het is ook reeds ontvangen zegen, zie Hebr 11,1.11.13. Het profetische woord aan Abraham gegeven is een uitdrukking van commitment, en daarom is het te smal om een OT-ische uitdrukking als belofte alleen vanuit het NT te zien met het oog op vervulling. Het NT ziet het commitment van God als als een belofte die vervuld is in Christus, hoewel die belofte in het OT niet herkend is als belofte, maar werd wel tot uitdrukking als zodanig gebracht onder de term verbond.
In Gen 15 zie je het sterkst wat de aard en doel van het abrahamitisch verbond en zegen is.verbondsbelofte is tweeledig: belofte vanuit het NT bezien is een belofte die vervuld is in Christus of die nog vervuld moet worden, maar die vervulling was niet de enige focus in het OT. 2, gezien vanuit OT is de verbondsbelofte een relatie die tot stand gebracht is op basis van een gesloten verbond.

De klassieke visie op profetie is dat het uitspraken zijn over toekomstige gebeurtenissen of personen. In Gen 22,18 vind je het woord zaad van Abraham. In Gal 3,16 komt diezelfde term voor, en die nakomeling is Christus. Dit individuele zaad van Abraham is de basis van al Gods beloften aan Abraham. Dit impliceert dat Christus de de goddelijke belofte van zegen medieert. Het is mogelijk dat Paulus' argument gebaseerd is op het woord zaad als enkelvoud. Hoewel het Hebreeuwse woorden vaak meervoud aanduidt, het woord kan ook enkelvoud betekenen.

[Verbondszegen in Genesis 15]

Profiel van Verbondszegen in de Pentateuch: verdeling van het woord berit is opvallend gelijk aan dat van het woord brk (zegen).… (more)

This is a great literary review of the Pentateuch. John Sailhamer states that the five parts of the Pentateuch are all part of one work centralized around God's covenant relationship with Israel. God's purpose in creation was to bless humanity. Sailhamer picks out major themes of the Pentateuch: God's blessing His chosen people; His chosen people turning away from His blessing to make their own good (tower of Babel, Hagar, Abraham going to Egypt); faith and obedience; creation, fall, redemption, idolatry. This book helps guide readers on the structure of the Pentateuch, showing the many parallels within the Pentateuch itself and how past events predict future events while future events allude to past events.

I first started going through this book in a small group and continued on my own. This book changed how I look at the Pentateuch and Old Testament. This book and the Old Testament as a whole are about Christ. God makes a covenant with Israel. Israel fails to obey and keep God's law. We end the Pentateuch with the failure of Moses to keep the law and a hope in the coming Messiah in which there will be a new covenant with God's law written on our hearts through the Holy Spirit.

The introduction warrants reading as much as his commentary.… (more)

While this book is currently out of print, it's a "must read" for anyone looking for a serious, biblical, examination of the the creation account. Perhaps more than any other passage in the Bible the creation account has been read in light of culture. This cultural interpretation has then been passed on and become a litmus test for orthadoxy. Sailhamer attemts to step back from culture and find truth. One example of this is how we tend to focus on what God created and when - and this is important. Sailhamer would say, however, that a larger point in these verses is God speaking and the implications of this.

Buy a used copy.… (more)