Aanvankelijk was ik er eerlijk gezegd niet op uit om dit boek te lezen. Was dat omdat het alweer over incest gaat? Of riep het verhaal van een incestueuze relatie tussen een broer en een zus bij mij teveel weerstand op? Dit is inderdaad een controversieel thema. Het lijkt mij moeilijk voor tieners, die geacht worden dagelijks slaande ruzie te hebben met hun gezinsgenoten, om zich in te leven in een broer en zus die verliefd zijn op elkaar en bovendien met elkaar naar bed gaan. Jana Frey slaagt er echter in dit verhaal op indringende, meeslepende manier te vertellen. Willens nillens word je meegevoerd in de gevoelswereld van Mattis, die ondanks alles op sympathie en begrip van de lezer kan rekenen. Je voelt je sterk betrokken bij de complexe knoop waarin de twee tieners raken. En al weet je dat deze relatie geen schijn van kans heeft, toch komen de maatregelen die de anders zo begripvolle vader neemt hard over.

Naast de hoofdproblematiek van dit boek komen andere, voor jongeren heel herkenbare thema’s ter sprake. Mattis zoekt voortdurend de eenzaamheid van zijn kamer of een oude boomhut op om dat bekende niemand-begrijpt-mij-gevoel te koesteren. Ook over goede vrienden en hoe die je tot steun kunnen zijn, lezen jongeren graag. Tenslotte is er in dit boek ook hier en daar sprake van ‘gewone’ verliefdheden. Mede door het hoopvolle einde wordt dit boek toch nog goed te verteren. ( )