Johanna was de vrouw van Gerrit, hij was 10 jaar depressief, Max is 10 als zijn vader overlijdt, Jennie 5. Oom Ed is de altijd aanwezige, hulpvaardige broer van Gerrit.alle mensen zijn getroebleerd, niet goed in staat om relaties te onderhouden.
Max trouwt met Nora, met wederzijdse verwachtingen van vrijheid en liefde, helaas… ze krijgen Elsie, waar Max ook niet heel liefdevol over denkt, of eigenlijk helemaal niet. Hij zit nog behoorlijk aan zijn moeder vast en heeft met zus Jennie weinig contact. MJohanna woont een tijdje met Frans op Ibiza maar als ze gaat dementeren brengt hij haar terug en verdwijnt. Ed zorgt voor haar, min of meer klunzig ook Max en Jennie. Johanna komt in een verpleegtehuis en heeft het daar naar haar zin.
Jennie heeft al die jaren vragen gehad over de zelfmoord van haar vader en gaat op onderzoek uit. Ed bekent dat hij Gerrit van de trap heeft geduwd maar als Gerrit wordt opgegraven blijkt dat hij met een glazen asbak, zo’n groot, loodzwaar ding die iedereen had in de jaren 60 is doodgeslagen. Er worden splinters gevonden in zijn schedel. Johanna heeft hem gedood en Max heeft het gezien,als 10 jarig jongetje.
Het verhaal is geschreven in korte zinnen, korte stukjes. Vader Gerrit kijkt toe vanuit de hemel, waar hij soms met God praat, niet mag ingrijpen. Ik vind de mensen niet aardig, allemaal niet, Jennie zeurt maar door over haar jeugd, Max is een zwakke vent die maar zo’n beetje hangt in het leven, Ed wil alleen maar goed doen, Johanna doet in ieder geval nog een beetje haar best om er iets vaste maken en Gerrit “is” alleen maaren lijkt pas tot leven te komen nar zijn dood.
Eigenlijk vond ik het zeker in het begin een vervelend boek, vanwege al die lethargische mensen. Wel intrigerend en ook wel goed geschreven. ( )