Reports from the field, from the borderlands between China and mainland South East Asia, provide a survey of social conditions since the opening of these borders in the early 1990s, following radical changes in the economic policies of the states involved, in particular China, Vietnam and Laos.

สำหรับงานการศึกษาสังคมการค้าร่วมสมัยในภูมิภาคลุ่มน้ำโขง งานที่สำคัญชิ้นหนึ่ง คือ Where China meets Southeast Asia ซึ่ง Grant Evans, Christopher Hutton, และ Kuah Khun Eng ร่วมกันเป็นบรรณาธิการ (ดู Evans, Hutton, and Eng 2000) จุดหลักของหนังสือเล่มนี้คือการคัดสรรงานศึกษาประเด็นทางสังคมในพื้นที่พรมแดนของประเทศต่างๆ ในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มาบรรจบกับพรมแดนทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีน โดยศึกษาวิเคราะห์สภาวะการเปลี่ยนผ่านของผู้คนที่พรมแดนในช่วงเวลาที่มีการพูดคุยยกย่องถึงการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของจีน และประเทศกำลังพัฒนาในแถบเอเชีย ก่อนจะเกิดวิกฤตการณ์เศรษฐกิจเอเชียที่เริ่มขึ้นจากประเทศไทยในราวๆ กลางปี 1997 ท่ามกลางสภาวการณ์ของการตื่นเต้นดีใจ หลงใหลไปกับการขยายตัวของตัวเลขการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว และการสรรหาถ้อยคำมาอธิบายปรากฏการณ์ของโอกาสที่มีอยู่อย่างไม่จำกัดในการลงทุนพัฒนาธุรกิจและสาธารณูปโภค ซึ่งคาดว่าในไม่กี่ปีต่อมาจะมีพลวัตและสามารถขับเคลื่อนตัวไปได้เอง (dynamic and free-wheeling) ดังกล่าวนั้น ในเวลาเดียวกันนี้เอง บทความหลายชิ้นใน Where China meets Southeast Asia ได้ข้ามพ้นวาทกรรมของการสรรเสริญเยินยอถึงการรวมตัวทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมหนึ่งเดียวของภูมิภาค แต่ชี้ให้เห็นถึงผลกระทบในเชิงลบที่เกิดขึ้นทางสังคม อันเป็นผลมาจากประวัติศาสตร์ของความสัมพันธ์ทางเครือข่ายสังคมที่ไม่เท่าเทียม ความหลากหลายทางชาติพันธุ์ ความซับซ้อนของเงื่อนไขที่ต่างกันทางเศรษฐกิจ ตลอดจนปัจจัยเพศสภาพ นอกจากนี้ ความล้มเหลวของการควบคุมจัดการเศรษฐกิจของรัฐเองอย่างเป็นระบบและโปร่งใสที่พรมแดน เป็นหลักฐานที่ชี้ให้เห็นถึงความบกพร่องของการวางแผนและปฏิบัติงานจากส่วนกลาง โดยเฉพาะในกรณีของจีนในมณฑลยูนนานและกวางสีซึ่งอยู่ห่างไกลจากศูนย์กลางอำนาจหลัก ซึ่งทั้งหมดทั้งสิ้นผลักและดึงให้ผู้คนสามารถฉวยใช้โอกาสทางเศรษฐกิจได้ไม่เท่าเทียมกัน ปัจจัยทางสังคมที่พรมแดนเหล่านี้เอง คือประเด็นที่ผู้สนับสนุนเศรษฐกิจข้ามพรมแดนแบบโลกาภิวัฒน์กระแสหลัก หรือผู้ตัดสินใจนโยบายการค้าชายแดนจากส่วนกลางมักจะมองข้ามหรือละเลยที่จะนำมาทำความเข้าใจอย่างแท้จริง