Als manager ging Jack Charlton vooral uit van eigen kracht, maar voor de play-off tegen Nederland op Anfield in 1995 toonde hij zijn selectie toch een videoband van de tegenstander. Al bij de eerste beelden keken de spelers elkaar verward aan, maar Charlton bleef commentaar geven. 'Let eens op hoe Bergkamp zich hier laat terugvallen'. 'Maar, trainer, dit is niet het Nederlands Elftal'. 'Zeker wel'. Uiteindelijk zag hij zelf ook dat het een wedstrijd van Jong Oranje was. De schuld lag uiteraard bij de KNVB.

Dat Bobby en Jack Charlton goed konden voetballen, dat weten we allemaal wel, zal auteur mcKinstry gedacht hebben. Hij verzamelde daarom honderden anecdotes en quotes van bekenden over het leven met de beide broers van hun jeugd tot de dag van vandaag. Vijfhonderd, soms hilarische, pagina's verder kent de lezer de beide broers als zijn broekzak. De opmerkelijke tegenstellingen in het karakter van beiden maken van het boek bijna een scenario voor een uitmuntende sitcom. Bobby's introverte gedrag was voor zijn omgeving vaak raadselachtig, terwijl Jack juist in extreme vorm het hart op de tong had liggen. Bovendien geven de verschillen tussen hun clubs Manchester United en Leeds United en hun uiteenlopende carrieres na de actieve periode een fraaie indruk van de Engelse voetbalwereld in de naoorlogse periode.

Vooruit, nog één anecdote. Een journalist spoort Jack met veel moeite op, nadat deze de hele dag was wezen vissen.

"Jack, gefeliciteerd met je nieuwe baan".

"Welke baan?".

"Bondscoach van Ierland."

"Ach, dat was ik helemaal vergeten."

"Wat weet je van hen?"

"Niets. Helemaal niets." ( )