Mary Kirchoff

copy-pasted from my Librarything account: the book itself wasn't always good enough to allow fast reading. When there was no action, reading was slow. Overall, good book, yet Flint is shown differently than in Chronicles. Stronger, fiercer and that's a bit strange.

FTK is op zich geen slecht boek, maar verwacht geen Flint zoals in de core-boeken à la Chronicles. Hier wordt hij sterker afgebeeld, stoerder, als een leider. Maar da's een "foutje" dat bij de meeste verhalen in de Preludes voorkomt, wellicht omdat het telkens een andere auteur is en die zijn/haar impressie van het desbetreffende personage wil doordrukken.

Het wordt soms lastig om lezen als er niet veel gebeurt, maar eens de actie er is, wordt het bladdraaien makkelijker. Vooral de laatste paar hoofdstukken vallen daaronder. FTK toont eens een ander beeld van Flint en in het kader van variatie is het leuk om lezen, maar echt belangrijk voor de main storyline van Dragonlance is het niet.… (more)

copy-pasted from my Librarything account: Not that bad, though at times hard to plough through. Some errors, also or again in making Tasslehoff too human. Same error occured in Wanderlust, though it was a little less bad there. Not the best Preludes book, though.

Er zitten een paar dingen in die niet echt overeenkomen met andere DL-boeken/verhaallijnen en zoals iemand op Amazon ofzo schreef: Tas' gedrag e.d. wordt beschreven alsof hij een mens is. Vergelijk dat met hoe Weis & Hickman hem beschrijven en je zult direct merken dat er iets niet klopt. Hij komt soms te verstandig over, wat ook het geval was in Wanderlust (Meeting Sextet serie), die ze ook geschreven heeft.

Een ander probleem is dat Mary Kirchoff zaken uit de huidige (= onze) wereld opneemt in het verhaal, waardoor het verhaal of de context, de wereld, iets minder "speciaal" wordt.

Algemeen beschouwd is Kendermore geen slecht boek, maar het behoort niet tot de betere en is een van de mindere in de Preludes-reeks.… (more)

Het valt op hoe verschillend W&H ertegenaan kijken vergeleken met hoe Mary Kirchoff en Steve Winter Tas portretteren.

In Wanderlust toont hij enorm veel intelligentie, vooral als speurder voor vallen, verborgen gangen, en meer (zie laatste deel van het boek). Voor W&H is hij grappiger, ietsje dommer in z'n acties, ... Hier is het precies een wat volwassener Tas en dat vergt wel een gewenning. Centraal draait het om een toekomstvoorspellende armband, voor de troonopvolger van de Dargonesti elven, ofte de zee-elven. Flint moest 'm maken, 't was een geheime opdracht. Tas, in een typische Kenderbui, heeft die 'toevallig' in z'n bezit, maar geeft 'm dan door aan anderen - in de hoop goed te doen en hem zo terug bij Flint te bezorgen -, waardoor ie na verloop van tijd in de verkeerde/evil handen terechtkomt. En zo trekken de 3 (Tas, Flint en Tanis) samen met Selena (die de armband liet maken) op avontuur.

Soms komt het verhaal wat kinderachtig/simplistisch over, maar algemeen gezien is het zeker de moeite waard om te weten hoe Tas bij Tanis en Flint is verzeild geraakt en hoe de groep beetje bij beetje uitbreidt per boek.… (more)