The Tin Drum (1959)

I got this as a gift in the summer of 1986. It was the first novel in German I read on my own. I cannot talk about it rationally at all. ( )

Frásögnin í tin trommunni er táknræn fyrir uppgang nasismans í Þýskalandi á millistríðsárnunum. Günter Grass lýsir lífi Óskars sem ákveður að hætta að vaxa þriggja ára gamall um það leiti sem nasistar komast til valda og hann fær tin trommu í afmælisgjöf. Hann upplifir stríðið og það er ekki fyrr en við fall Þriðja ríkisins sem hann stækkar aftur.
Sagan sem er full af tilvísunum og táknum er þó mun flóknari og er mér minnisstæð fyrir vikið. Hún lifir því í minningunni hægt er að velta henni fram og aftur fyrir sér.
Útgáfan sem ég hlustaði á var leikrit í flutningi BBC. Skemmtilegt og hressandi en mér er ljóst að eitthvað af atriðum bókarinnar hefur verið sleppt úr leikflutningnum. ( )

Will never be able to eat eel after THAT scene. ( )

I read this a long time ago, and was happy to reread it (though I did not read the new translation, need to find this one now). An amazing book that tackles German and Polish history in the 20th century, through the eyes of the most peculiar narrator/protagonist who is a victim and murderer, symbolizing the guilt of that time. ( )

This is a very subjective rating: I don't much care for unreliable narrators, or for 'magical realism,' or for aimlessness. And this book does all three, which makes it hard for me to care. On the upside, there are some great scenes, and the writing (or the translation) is good enough that even I, with my strange appreciation for books that avoid shortcuts and prefer honest intellectual and emotional engagement, got through to the end and found it worth reading. ( )